Novica Negovanović rođen je 30.11.1945. godine u Adranima kod Kraljeva. Njegov muzički talenat dolazi do izražaja još u petoj godini njegovog života. Odrastao je u muzičkoj porodici, otac i stric svirali su harmoniku i od tada počinje njegov interes za ovaj instrument. Bio je toliko talentovan da je njegov prvi nastup bio već u prvom razredu osnovne škole. Sa stricem i ocem svirao je na mnogim veseljima. U to vreme organizovana su opštinska takmičenja na kojima je učestvovao, i na mnogima je pobeđivao. Pevao je i svirao po svim okolnim mestima, a na repertoaru je imao veliki broj pesama. 1966. godina bila je prekretnca u životu Novice Negovanovića. Ta godina obeležila je njegovu karijeru. Na takmičenju harmonikaša u Soko Banji dva puta osvaja prvo mesto, kao solista i kao duet harmonika sa Draganom Matićem Žilićem. Tu je poneo titulu prve harmonike Jugoslavije. 1966. godina veoma je značajna za Novicu Negovanovića. Te godine počinje profesionalno da se bavi pevanjem. Odlazi na turneje po tadašnjoj Jugoslaviji sa Lepom Lukić, Dušicom Bilkić, i mnogim drugim pevačima. Iste godine, 1966, snima prvu ploču sa pesmom "Ah zašto te pre ne sretoh". Posle izlaska te ploče odlazi na odsluženje vojnog roka, a odmah po dolasku snima i drugu singl ploču "Daj da zora nikada ne svane" i "Kameno srce". Pesme postaju hitovi Novica i dalje ide na turneje, koje traju i mesecima. Svirao je najviše sa svojim bratom Predragom Negovanovićem, sa kojim je i vodio orkestar. U godinama između 1970. i 1980. Novica Negovanović je bio među najpopularnijim jugoslovenskim harmonikašima nekom svojom novom orijentacijom koja nije bila ni sledovanje puta Mije Krnjevca, niti podržavanje Jovici Petkoviću. Njegove izvrsne interpretacije svojih kola (među kojima treba naročito istaći "Pericino kolo") delovale su tako sveže i moderno da je za sobom povukao veliki broj mladih harmonikaša. Bio je na putu da postane harmonikaška velesila, ali tada se odrekao solističke karijere harmonikaša, a više se eksponirao kao pevač i stvaralac novih pesama. Njegovi forspili i kola su prave koncertne minijature. I pored sve tehničke komplikovanosti njegova kola su sačuvala ravnomeran tempo da se uz njih lepo može igrati u kolu. Ipak mu se omaklo da napravi nekoliko tehnički vrlo teških kola pa mu se desilo ono što se dešava svim preambicioznim harmonikašima — zbog toga što su teška za sviranje, skromniji harmonikaši ih ne mogu svirati pa tako te kompozicije budu zaboravljene. Ipak, sve u svemu — Novica Negovanović će ostati ime koje se pamti među jugoslovenskim harmonikašima.
